Artes decoratives

Ebanistería: Bureau du Roi, escritoriu de Lluis XV de Francia (1760), de Jean-François Oeben y Jean-Henri Riesener  

Mosaicu: Pastoral celeste (c. 400-450), mausoléu de Gala Placidia, Rávena  

Vidrera: Moisés nel monte Sinaí y Moisés ante'l faraón (sieglu xiii), catedral de Colonia

Cerámica: platu mudéxar del sieglu xv, Burrell Collection, Glasgow

Orfebrería: mázcara funeraria d'Agamenón (sieglu xvi e.C.), Muséu Arqueolóxicu Nacional d'Atenes

Forxa: rexa d'entrada a los pabellones Güell (1883-1887), d'Antoni Gaudí

Tapiz: L'oráculu de Decio Mus (c. 1650), tapiz de Jean Raes sobre un cartón de Peter Paul Rubens, Rubenshuis, Amberes

Denómense artes decoratives a toes aquelles actividaes rellacionaes col arte o l'artesanía destinaes a producir oxetos con una finalidá al empar utilitaria y ornamental. Son polo xeneral obres realizaes con una ellaboración industrial o artesanal pero escorriendo una cierta finalidá estética. El conceutu ye sinónimu de les llamaes artes aplicaes o artes industriales, tamién llamaes dacuando artes menores en contraposición a les artes mayores o belles artes. Per un sitiu, les artes decoratives ye un términu aplicáu preferentemente a les artes industriales, según a la pintura y la escultura, cuando'l so oxetivu nun ye'l de xenerar una obra único y estremao, sinón que busquen una finalidá decorativo y ornamental, con una producción xeneralmente seriada.^[1]

Les artes decoratives inclúin procedimientos y téuniques como la cerámica, el mosaicu, la ebanistería, la orfebrería, la glíptica, l'esmalte, la taracea, la metalistería, el testil, la tapicería, la corioplastia o la vidrería. Tamién de cutiu engloba les artes gráfiques (grabáu) y la miniatura, según delles obres d'arquiteutura, pintura y escultura destinaes a la ornamentación y concebíes en serie, non como obres individuales.^[2]

Les artes decoratives tuvieron presentes en mayor o menor midida en tolos periodos de la historia del arte polo xeneral, bien por solitariu o bien en conxunción con otres artes, especialmente l'arquiteutura. En munchos casos marcaron de forma determinante dalgún periodu históricu, como'l arte bizantino, l'islámicu o'l góticu, de tala forma que nun sería posible valoralo afechiscamente ensin la presencia d'esti tipu de realizaciones. N'otros casos, especialmente'l de cultures nómades, ye l'únicu tipu de realización artística lleváu a cabu por estos pueblos, como ye'l casu de los escites o de los pueblos xermánicos qu'invadieron l'Imperiu romanu. En munches cultures les artes decoratives tuvieron un estatus similar al restu de les artes, como ye'l casu de la cerámica griega o la laca china. Cabo tamién valorar la estrecha rellación ente les artes decoratives y la cultura popular, que de cutiu tuvo nesti mediu la so principal vía d'espresión.^[3]

1. ↑ Fatás y Borrás, 1990, páxs. 30-31.
2. ↑ Diccionariu d'Arte I, p. 159.
3. ↑ Borrás Gualis, Esteban Lorente y Álvaro Zamora, 2010, páxs. 439-440.